تقی فرهنگ نیا

رمضان و خدای سمیع و بصیر

آخر، تا خدا بود، بینا بود و سمیع و بصیر. آخر چگونه گویی در رمضان می‌بیند، معصیت مکن، در شعبان می‌بیند، پرهیز کن. چون شوال شد، مشغول شدی به فسق و فساد. به زبان حال می‌گویی، رفت. خدا دیگر نبیند و نخواهد دانستن. تا رمضانِ دیگر، بیار آن ملاهی و خمر را تا می خوریم.

شما را چه؟

گفتند جُحی را که : ” این سو بنگر که خوانچه ها می برند.” جُحی گفت: ” ماراچه ؟ ” گفتند: ” به خانه ی تو می برند. ” گفت: ” شما را چه ؟ “