در فیه مافیه مولوی: انا الحق و منصور حلاج و نهایت تواضع
***
چنانک منصور را چون دوستی حق به نهایت رسید دشمن خود شد و خود را نیست گردانید
گفت اَنَا الحَقُّ یعنی من فنا گشتم حق ماند و بس
و این غایت تواضع است و نهایت بندگی است یعنی اوست و بس
دعوی و تکبر آن باشد که گویی تو خدایی و من بنده
پس هستیِ خود را نیز اثبات کرده باشی پس دوی لازم آید
و این نیز که می‌گویی هُوَالحَقُّ هم دوی است زیرا که تا اَنَا نباشد هُوَ ممکن نشود
پس حق گفت اَنَا الحَقُّ چون غیر او موجودی نبود و منصور فنا شده بود آن سخن حق بود.